De meeste werkzoekenden willen graag een vaste baan en het liefst natuurlijk met een maximale reisafstand van een half uur. Sommigen hadden deze baan, maar verloren deze de afgelopen jaren. De crisis heeft genoeg slachtoffers gemaakt. Maar in de goede economische tijden, hebben veel mensen zich niet gerealiseerd wat “een geluk” ze hadden met een vaste baan. Gelukkig, maar soms wel vastgeroest, ik bedoel: niet gewend aan veranderen, concessies doen, ontwikkelen, (bij)scholing volgen etc. Een enorme uitdaging ligt dan te wachten!
45 plus heeft het moeilijk op de arbeidsmarkt. Vooral als je van de een op de andere dag op straat staat, na een lang dienstverband. Dan moet je vaak nog ontdekken hoe de wereld veranderd is. Wat dan langzaam duidelijk wordt, is dat je het voorrecht hebt gehad om jarenlang een vaste baan te hebben gehad. En dat het niet meer vanzelfsprekend is, sterker nog, niet waarschijnlijk, dat je deze ooit nog gaat terugkrijgen.
Geen zekerheid
Het snappen en accepteren dat de wereld en arbeidsmarkt aan het veranderen zijn, blijkt een hele uitdaging – juist voor de 45 plusser. Velen hebben jarenlang bij dezelfde werkgever gewerkt. Een nieuwe baan is vaak een tijdelijke baan, met waarschijnlijk uitzicht op een andere tijdelijke constructie of dat je moet overwegen om voor jezelf beginnen. Zekerheden zijn geen zekerheden meer. Vanzelfsprekend zeker niet!
Heb je als werkzoekende tijd om eens rustig om je heen te kijken, te bezien of het echt zo is, dat je geen vaste baan kunt krijgen? Nee dus. Hoe eerder je in actie komt, hoe beter het voor je is. En met in actie komen, bedoel ik behalve solliciteren, vooral ook concessies doen. Concessies aan jouw ideale baan. Accepteren dat je salarisconcessies moet doen, dat je moet om/ bijscholen, dat je verder moet reizen, misschien wel verhuizen. Maar vooral, dat je niet moet zoeken naar een vaste baan, maar naar werk – tijdelijk werk. Je hebt namelijk geen tijd te verliezen.
Snel aan de slag
Hoe eerder je aan de slag komt hoe beter het is. Terugkeren op de arbeidsmarkt is voor langdurig werklozen namelijk een ingewikkelde klus. Hoe langer je werkeloos bent, hoe meer vaardigheden je verliest (omdat je ze niet meer kunt toepassen). Werkgevers hebben bovendien de neiging een langdurig werkloze minder snel aan te nemen uit vrees dat die persoon minder productief zal zijn. Je verliest ook op den duur je netwerk, het contact met werkgevers en daarmee kans op werk. Bron: Financieel Dagblad/ CBS.
Mopperen over deze trend van flexibilisering van de arbeidsmarkt is geen optie. Voorlopig zal de situatie niet veranderen. Als werkzoekende is het de grote uitdaging om dit te accepteren, te reageren en vooral jezelf aan te passen. Zorgen dat bedrijven jou graag inzetten, al dan niet tijdelijk, door flexibel te zijn en jezelf te ontwikkelen als professional en/of specialist d.m.v. het lezen van vaktijdschriften, ontwikkelingen bijhouden, cursussen te volgen! Eindelijk mag je “eigen baas” zijn, maar dan vooral van je eigen loopbaan!